The Invisible Man (2020)

The Invisible Man (2020)

Horror / Thriller

 

இந்தப் படமும் The Lodge (2019) மற்றும் Vivarium (2019) போலவே படத்தின் இறுதிவரை நம்மை குழப்பத்திலேயே வைத்திருக்கப் போகும் ஒரு கதையமைப்புள்ளதுதான்.

சிஸிலியா (Cecilia) தனது கணவன் அட்ரியனின் (Adrian) கொடுமை தாங்காமல் அவனிடமிருந்து தப்பி ஓடி விடுகிறாள். மொத்தமாக தனது கணவனால் தேடவே முடியாத ஒரு நாட்டுக்கு தப்பி ஓடி வந்து தனது நண்பன் ஒருவன் வீட்டில் தங்கியிருக்கிறாள். அவளது நண்பன் ஜேம்ஸ் லேனியர் (James Lanier) சான் பிரான்சிஸ்கோவில் காவல்துறையில் டிடெக்ட்டிவாக பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கிறான். அவனுக்கு மனைவியில்லை. அவனுக்கு கல்லூரி செல்லும் வயதில் சிட்னி லேனியர் (Sydney Lanier) என்றொரு மகள் மட்டுமே உண்டு.

இவர்களது வீட்டில் வந்த பிறகும் சிஸிலியாவிற்கு அட்ரியனைப் பற்றிய பயம் போகவில்லை. அதனால், அந்த வீட்டை விட்டு வாசல் தாண்டி வெளியே வருவதில்லை. நியூஸ் பேப்பர் எடுக்க வெளியில் வரக் கூட பயம். எங்கே அப்படி வந்தால் அவளது கணவன் அவளைத் துரத்திக் கொண்டு இங்கேயும் வந்து வெளியில் காத்திருந்து தன்னை மீண்டும் அந்த வீட்டுக்கு இழுத்துக் கொண்டு சென்று போய்க் கொடுமைப் படுத்துவானோ என்ற பயம்.

போலிஸிலெல்லாம் அவனைப் பற்றி சொல்லி தப்பிக்க முடியாது. அவன் மிகப் பெரிய கோடீஸ்வரன். அவள் அந்த வீட்டிருந்து தப்பி வெளியே வரவே பல சிசிடிவிக்களையும், கதவுகளின் பின் நம்பர்களையும், மிகப் பெரிய காம்பவுண்ட் சுவர்களையும் தாண்ட வேண்டியிருந்தது. அதற்குள்ளாகவே அலாரம் ஒலித்து அவன் எழுந்து வர தாவுடா செவல தாவு என்று காம்பவுண்ட் தாவி வந்திருந்தாள். ஆக லீகலாக அவனிடமிருந்து தப்பிக்க முடியாது.

அப்படி என்ன கொடுமைகள் செய்கிறானென்றால், அவன் ஒரு டாமினண்ட் கேரக்டர். எப்போதும் அவனின் கண்ட்ரோலிலேயே இவள் இருக்க வேண்டுமென்று மிரட்டிக் கொண்டே இருப்பான். அவன் கட்டளைப்படி நில் என்றால் நிற்க வேண்டும். படு என்றால் படுக்க வேண்டும். சிரி என்றால் சிரிக்க வேண்டும். போதும் என்றால் சிரிப்பதை நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும். அழுவதற்கெல்லாம் அவன் கட்டளையிட்டிருந்தால் அழுது கொள்ளலாம். அப்படி ஒரு கண் கண்ட கணவன். அவனிடம் சிக்கிச் சின்னாபின்னமாவதை விட சாகும்வரை, அவன் கண்ணில் படாமல் ஒளிந்து கொண்டு தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழ்வதே மேல் என்று வந்து விட்டாள்.

அப்படி தப்பித்து ஓடி வந்துவிட்ட பிறகாவது நிம்மதியாக இருக்கிறாளா என்றால் அதுதான் இல்லை. இங்கேயும் அவனை நினைத்து பயத்துடனேயே பொழுதைக் கழிக்கிறாள். அப்படி ஒரு நன்னாளில் அவளுக்கு ஒரு கடிதம் வருகிறது. அவள் எங்கே இருக்கிறாளென்றே யாருக்கும் தெரியாத சமயத்தில் அவளுக்கு அட்ரஸ் எழுதி ஸ்டாம்ப் ஒட்டி ஒரு கவர் வந்தால் அவள் அதிர்ச்சியடைவாள்தானே? ஆடியே போய்விட்டாள்.

கடிதத்தைப் பிரிக்கும்போது இவளை இங்கே கொண்டு வந்து சேர்த்த இவளது தங்கை ஹரியட்டும் (Harriet) வந்து சேர்கிறாள். உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான விசயம் சொல்ல வேண்டும் அதிர்ச்சியடையாதே உன் கணவன் இறந்து விட்டான் என்று ஒரு செய்தியை காண்பிக்கிறாள். சிஸிலியா குழப்பத்துடனே அந்தக் கவரையும் பிரிக்கிறாள். அதில் அவளது கணவனின் இளைய சகோதரன் - வக்கீலாக இருப்பவன், அட்ரியனின் சொத்துக்களில் இவளுக்கும் பங்கிருப்பதாக எழுதி அதைப் பெற்றுக் கொள்ள நேரில் வருமாறு அழைத்து எழுதியிருந்தான்.

கணவனும் இறந்து விட்டான். சொத்தும் கிடைத்தது. மகிழ்ச்சியின் எல்லைக்கே அவளை அந்த இரு செய்திகளும் இட்டுச் செல்கிறது.

திகட்டத் திகட்ட ஒரு திடீர் ஆனந்த வாழ்க்கையில் நிம்மதியாக வெளிப்புறங்களுக்கு சென்று வருகிறாள்.

ஆனால், அந்த வீட்டில் ஒரு அமானுஷ்ய சக்தி அவளை ஆட்டிப் படைக்க ஆரம்பிக்கிறது. இவளிடம் மட்டும் அந்த அமானுஷ்யம் கண்ணாமூச்சி ஆடுகிறது.

அது சிஸிலியாவின் ஹாலூஸினேசனா? இல்லை வேறு ஏதாவது பேயா? இல்லை இவளது கணவனின் ஆவியா? என்று அவளும் குழம்பி நம்மையும் குழப்புகிறது இந்த The Invisible Man திரைப்படம்.

இந்தப் படத்தின் தலைப்பைக் கேட்டதும் Hollow Man ஞாபகத்திற்கு வந்தால் நான் பொறுப்பல்ல நண்பர்களே.

Vivarium (2019)

Vivarium (2019)

Mystery / Science Fiction

 

இதை சைன்ஸ் ஃபிக்சன் என்றால், சைன்ஸே நம்பாது. ஆனால், அப்படித்தான் மென்சன் செய்திருக்கிறார்கள். ஆனால் படம் செம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம!

கார்பெண்டராக வேலை பார்க்கும் டாமுக்கும் (Tom) நர்சரி டீச்சராக வேலை பார்க்கும் அவனது மனைவி கெம்மாவுக்கும் (Gemma) புதியதாக ஒரு வீடு வாங்கவேண்டுமென்று ஆசை. ஒரு ரியல் எஸ்டேட் ஏஜெண்டை அணுகுகிறார்கள். அவன் ஒரு வியர்டான சேல்ஸ் எக்ஸிகியூட்டிவ். அவன் பேச்செல்லாம், “நல்லா வாழப்பழம் மாதிரி பேசுவான் மேடோம்”. ச்சும்மா விசாரித்துவிட்டுப் போகலாம் என்று வந்தவர்களை, பேசியே மயக்கி, “வாங்க வீட்டைப் பார்க்கலாம்” என்று அவர்களது ஸ்மார்ட் சிட்டிக்கு அழைத்துச் சென்று விடுகிறான்.

அந்த இடமே அவ்வளவு அழகானது. வரிசையாக ஒரே மாதிரியான பிஸ்தா கலர் வீடுகள். எல்லாமே ஒரே ஜெராக்ஸ் மிஷினில் ப்ரிண்ட் எடுத்த ஜெராக்ஸ் காப்பி மாதிரி நூற்றுக்கணக்கில். அந்த இடத்தில் மேகங்கள் கூட அதே ஜெராக்ஸ் டைப் மேகங்கள். உங்களில் யார் அந்த அழகான ஏரியாவிற்குள் சென்றாலும் அங்கிருந்து வர விரும்ப மாட்டீர்கள். ஆனால், அதுதான் விதி. விதியோ வலியதல்லவா?

அவர்களுக்கு ஒன்பதாம் நம்பர் வீட்டைக் குறைந்த விலைக்குத் தருவதாகக் கூறுகிறான் அந்த சே.எ. இவர்கள் அவனிடம் எதுவும் பெரிதாக பேசிக் கொள்ளவில்லை. அவன் சொல்வதற்கெல்லாம் மவுனமாக இவர்களுக்குள் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக் கொண்டு, “என்ன இவன், விசாரிக்க வந்தவங்ககிட்ட, சொல்லப் போனா விண்டோ ஷாப்பிங் பண்ண வந்தவங்ககிட்ட டீல் முடிக்கற மாதிரி பெனாத்திகிட்டிருக்கான்” என்பதைப் போல பார்வைகளைப் பரிமாறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அவனோ, ”இதான் ஹால், இங்க உக்காந்து டிவி பாக்கலாம். இதான் கிச்சன், இங்க வச்சி சமைக்கலாம். இதான் பெட்ரூம், இங்க நீங்க தூங்கலாம். இதான் பாத்ரூம் டாய்லெட், இங்க நீங்க”

”டேய்ய்ய்”

“சரி வேணாம். இதான் குழந்தைக ரூம், இங்க உங்க குழந்தைங்க தங்கலாம்”

“ஆனா எங்களுக்குத்தான் குழந்தைங்களே இல்லியே”

”பரவால்ல கவலைய விடுங்க. ஏற்பாடு பண்ணிக்கலாம். வாங்க பின்னாடி போகலாம். இதான் வீட்டோட பேக் டோர்”

என்று கதவைத் திறந்து அவர்கள் வீட்டின் பின்புறம் சென்று அந்த அழகான இடத்தை ரசித்துக் கொண்டிருக்கையில் அவன் அப்ஸ்காண்ட்.

வெளியில் வந்து பார்த்தால், அவனது கார் அவன் முன்பு நிறுத்தியிருந்த இடத்தில் இல்லை. இவர்களது கார் மட்டும்தான் நின்று கொண்டிருக்கிறது. சரி கிளம்பலாம் என்று இருவரும் அந்த வீட்டை அப்படியே விட்டுவிட்டு காரில் கிளம்புகிறார்கள்.

“இந்தப் பக்கம்தான வந்தோம்? இல்ல இந்த வழியில்ல. தப்பு. பாரு அந்த கட்டு. இல்ல இந்த கட்டும் தப்பு. அய்யய்யோ சுத்தி சுத்தி மறுபடியும் ஒம்பதாம் நம்பர் வீட்டு வாசலுக்கே வந்துட்டமா... சரி நீ எறங்கு நா ஓட்றேன்.”

“நீயும் அதே ஒம்பதாம் நம்பர் வீட்டு வாசல்லயேதான் கொண்டுவந்து நிறுத்திருக்க”

என்று ஆள் மாற்றி ஆள் ஓட்டியும் அவர்களால் சரியான வழியைக் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. எப்படி சுற்றினாலும் அதே ஒன்பதாம் நம்பர் வீட்டு வாசலுக்கே வந்து நிற்கிறார்கள். ”என்னடாது இந்த அமெரிக்காக்காரனுக்கு வந்த சோதனை” என்று மீண்டும் மீண்டும் அவர்களுக்கு அதே ஒன்பதாம் நம்பர் வீட்டைச் சுற்றிக் கொண்டிருக்க, “நாம சுத்துறமா? இல்ல இந்த வீடு நம்மள தொரத்துதா?” என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில், இருட்டி விடுகிறது. வண்டியில் பெட்ரோலும் காலி. மொபைலில் டவரும் இல்லை. மேப் உபயோகிக்க முடியாது. வேறு என்னதான் வழி என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில், அதே ஒன்பதாம் நம்பர் வீட்டில் லைட் எரிகிறது.

உள்ளே சென்று அன்றைய இரவை அங்கேயே கழிக்கிறார்கள். விடிந்ததும் நடந்தே கிளம்புகிறார்கள். வீட்டின் பின்பக்கம் உள்ள நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு ஒவ்வொரு வீட்டின் பின்பக்க காம்பவுண்டாக ஏறி இறங்கி, நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு, காம்பவுண்ட் ஏறி இறங்கி மீண்டும் இருட்டி விட,

“அங்க பாரு அந்த வீட்ல லைட் எரியிது” என்று அந்த வீட்டின் பின்கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றால், அங்கே ஒருவருமில்லை. முன்கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தால்,

“ச்சைக் சல்ப்பி. இது அதே ஒம்பதாம் நம்பர் வீடு”

என்று செம காண்டாகி அன்று அந்த வீட்டைக்கொளுத்தி எரித்தே விடுகிறான் டாம். இரவு கொளுந்துவிட்டு எரியும் அந்த வீட்டின் முன்பு தெருவில் ஒருவர் மீது ஒருவர் சாய்ந்து கொண்டே தூங்கிக் கொண்டனர். கண் விழித்துப் பார்த்தால்,

அதேதான். அதே ஒம்பதாம் நம்பர் வூடு. முட்ட முழுசா அப்டியே புத்தம் புதுசா அவர்களைப் பார்த்து சிரிக்கிறது.

அவர்கள் அந்த வீட்டை விட்டு தப்பித்தார்களா? அவர்களுக்கு மட்டும் ஏன் அப்படி நடக்கிறது என்பது விளக்க முடியாத Vivarium கதை.

என்னால் நிச்சயமாக கதையை விளக்க முடியும். என்னால் சத்தியமாக இப்படி ஒரு கதையை ஜீரணிக்க முடியவில்லை. காரணம், கிட்டத்தட்ட இதே மாதிரியான ஒரு கதையை அடிப்படையாக வைத்து நண்பர் சிவராஜ் ஒரு கதையை எங்களிடம் படமாக்கலாம் என்று கூறியிருந்தார். ஆனால், அந்தக் கதையின் அடிப்படையை அப்படியே தழுவி இவர்கள் படமாக்கியிருந்ததைப் பார்க்கவும் ஆடிப் போனேன்.

கிளைமாக்ஸ் புரியவில்லையென்றால் என்னிடம் வாருங்கள். கமெண்ட் செய்யுங்கள். நிச்சயமாக நான் உங்களுக்கு விளக்குகிறேன். ஆரம்பத்தில் முதல் பாராவில் கூறியிருந்ததைப் போல இது நிச்சயமாக சைன்ஸ் ஃபிக்சன் அல்ல. இது முற்றிலுமாக வேறு. படம் பார்க்கப் போகிறவர்களை திசைதிருப்பும் முயற்சியே இந்த சைன்ஸ் ஃபிக்சன் ஜானர் பித்தலாட்டம்.

ஆக, அடுத்த பக்கத்தில் The Invisible Man (2020)

The Lodge (2019)

The Lodge (2019)

Horror / Thriller

சென்ற பதிவிற்குப் பிறகு நிறைய படங்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதிலும் அவைகளைப் பார்ப்பதிலுமே நேரங்களை செலவிட வேண்டி நேர்ந்ததால் என்னால் முன்பு போல எழுத முடியவில்லை. இதோ அதனைச் சரிகட்டும் விதத்திலான ஒரு பதிவு. இப்பதிவு சில படங்களின் தொடர்ச்சியாக இருக்கும். ஒரு படத்தின் பதிவு முடிந்ததும் அதன் கீழேயே அடுத்த படத்தின் தொடர்ச்சிப் பதிவின் இணைப்பு இருக்கும். ஏற்கனவே ஒரு பதிவை எழுதிய அனுபவமும் உள்ளதனால் உங்களுக்கும் அது ஒன்றும் புதியதாக இருக்காது. இதோ படத்திற்குள் செல்வோம்.

இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் நான் பார்த்த அனைத்துப் படங்களும் புதிரான கதையமைப்பைக் கொண்டதாகவே அமைந்திருந்தது. ஒரு படத்தைப் பார்த்து முடிவடைந்தவுடன் அதிலிருந்து மீளவே சில காலம் பிடித்தது. ஒவ்வொன்றும் அட்டகாசமான கதையமைப்பையும், ஓ மை காட் என்பதைப் போன்ற முடிவையும் கொண்டதாகவும் இருந்தது. அதில் இந்தப் படம் முக்கியமானது. படம் ஆரம்பித்து சிறிது நேரத்தில் அவர்களோடு சேர்ந்து நாமும் ஒரு மாய வலையில் மாட்டிக் கொள்கிறோம். (Ari Aster) ஆரி ஆஸ்டரின் Heriditary (2018) மற்றும் Midsommar (2019) படங்களைப் பார்த்தவர்களுக்கும், அந்த வகை ஹாரர்களை விரும்பிப் பார்ப்பவர்களுக்கும் நிச்சயம் இந்தப் படமும் பிடிக்கும்.

தனது கணவன் ரிச்சர்டிடமிருந்து பிரிந்து வாழும் லாரா ஹாலுக்கு எய்டன் ஹால் என்றொரு மகனும், மியா ஹால் என்றொரு மகளும் உண்டு. தனது கணவன் ரிச்சர்ட் மீண்டும் ஒரு திருமணம் செய்யப் போவதாகவும், அவளது பெயர் கிரேஸ் மார்ஷல் எனவும் கூறுகிறான். மனதுடைந்து போன லாரா தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள். குழந்தைகளுக்கு மீண்டும் ரிச்சர்டே சோல் கார்டியனாக ஆக வேண்டிய சூழல். இந்த சமயத்தில் தனது குழந்தைகளிடம் தனது திருமண எண்ணத்தை வெளிப்படுத்த அவர்களிடம் ஒரு நெகட்டிவான ரியாக்சன். அந்த பதிலை அவன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை.

மாதங்கள் கழிகின்றது. அவர்களிடமிருந்து பாஸிட்டிவான ரிப்ளை வரவில்லை. ஆகவே ரிச்சர்ட் ஒரு திட்டம் தீட்டுகிறான். அவர்களோடு கிரேஸை பழக வைத்தால் பிரச்சினை சரியாகுமென்று ஒரு ஐடியாவோடு அவர்கள் மூவரையும் அழத்துக் கொண்டு மாஸாசூட்டிலுள்ள அவனது குடும்பத்திற்கு சொந்தமான ஒரு வீட்டில் அவர்களை கிருஸ்துமஸ்சை கொண்டாட வைத்து பழக வைக்க வேண்டும். இதனால் அவர்களுக்குள் ஒரு நெருக்கம் ஏற்படும். பிரச்சினை சுமூகமாக முடியும். திருமணம் தடையின்றி நடைபெறுமென்று அவ்வாறே அவர்கள் மூவரையும் அங்கே அழைத்துச் சென்று விட்டுவிட்டு வேறு வேலைகள் இருப்பதாகக் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து திரும்பி விடுகிறான்.

கிரேஸிற்கு ஒரு பின்கதை உண்டு. அவள் ஒரு Mass suicide survivors இருவரில் ஒருவர். அதாவது ஒரு கெட்ட மதபோதகரின் தவறான வழிநடத்தலால், பாவம் செய்த அனைவருக்கும் வாழத் தகுதியில்லை எனவும், அவர்களுக்கு மரணமே தண்டனை எனவும் கூறி அவரது வழிநடப்பவர்கள் அனைவரையும் கூட்டி ஒரு நன்னாளில் விஷம் கொடுத்து குடிக்கச் சொல்கிறார். அனைவரும் தனது பாவங்களைப் போக்க விரும்பியே விஷத்தை அருந்தி மரணிக்கின்றனர். அதில் அவளும் அந்த மதபோதகரும் மட்டும் உயிர் பிழக்கின்றனர். இது அந்தக் குழந்தைகளுக்கும் தெரிய வருகிறது. இப்படி ஒரு பின்கதை இல்லையென்றாலும் அவர்கள் கிரேஸை ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை. ஏனென்றால், அவர்கள் தங்களது தாயின் மீது வைத்திருந்த பற்று அப்படிடியானது. அவளை விட இன்னொருத்தி அவளுக்கு நிகராக இருந்து விடப் போவதில்லை என்பது அந்தக் குழந்தைகளின் எண்ணம்.

அந்தக் குழந்தைகளும் சாமனியப்பட்டவர்கள் கிடையாது. சாத்தான்கள் சாமனியத்தில் தங்களது முடிவை மாற்றிக் கொள்ளாமல் அடம் பிடிக்கும் கழுதைகள்.

அவர்கள் மூவரும் அந்த வீட்டிற்கு வந்த சமயம் கிருஸ்துமஸ் காலமல்லவா? அதனால் அந்தப் பிரதேசம் முழுக்க பனி படர்ந்து வீட்டிற்குள்ளேயே இருக்க வேண்டிய சூழல். மாற்றி மாற்றி அந்தக் குழந்தைகள் இவள் முகத்தையும், இவள் அந்தக் குழந்தைகள் முகத்தையுமே நாள் முழுக்க பார்த்துக் கொண்டிருக்க வேண்டி வருகிறது. வேறு வழியில்லாமல் ஒருவரையொருவர் முறைத்துக் கொள்ளாமல் அமைதியாக தேவைக்குப் பேசிக் கொள்வதும், மற்ற சமயங்களில் உர்ரென முகத்தை வைத்துக் கொள்வதையும் வாடிக்கையாக வைத்துக் கொண்டு நாட்கள் மெதுவாக நகர்கிறது.

இதில் என்ன பெரிய ஹாரர் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். அந்த மூவரும், அந்த வீடும், அதன் சுற்றியுள்ள புறப் பிரதேசமும் தங்களுக்குள் ஒரு அமானுஷ்யத்தை சுமந்தே கதை அமைக்கப் பட்டிருக்கிறது.

அப்போது அங்கே ஒரு விநோதமாக ஒரு சம்பவம் நடக்கிறது. அது ஏன் நடக்கிறது? யார் அதன் பின்னால் இருந்து அந்த இடத்தை இயக்குகிறார்கள்? அவர்கள் மூவரும் நட்புடன் பழகிக் கொண்டனரா? என்பதே படத்தின் மொத்தக் கதையும். நல்லவேளையாக கதையை எங்கும் ஸ்பாயில் செய்யவில்லை.

படத்தின் முடிவில் - நிச்சயம் உங்கள் நெற்றி சுருங்கும் / கண்கள் அகல விரியும்.

அடுத்த பக்கத்தில் - Vivarium

The Platform (2019) - ஸ்பானிஷ்

The Platform (2019)

ஸ்பானிஷ்

Science Fiction / Horror

 

கோரெங் (Goreng) கண் விழிக்கையில் தான் ஒரு சிறையிலிருப்பதை உணருகிறான். அங்கே 48 என்கிற எண் பெரியதாக அந்த அறையின் மையத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. அது சாதாரண சிறையைப் போலல்லாமல் வித்தியாசமான அமைப்பைக் கொண்டதாக இருக்கிறது. கதவுகளில்லை. கம்பிகளில்லை. ஜன்னல்களுமில்லை. மாறாக அந்த அறையின் நடுவில் மேலேயும் கீழேயும் பெரியதாக ஒரு சதுர வடிவ துளையைக் காண்கிறான். அதன் வழியாக அந்த அறையின் மேற்கூறையின் மேலாகவும், தரையின் கீழாகவும் இதே போன்ற அமைப்புள்ள சிறைகளையும், சிறைவாசிகளையும் காண்கிறான். தனது அறையிலும் தன்னுடன் மற்றொரு செல்மேட் (CellMate) இருப்பதையும் காண்கிறான். அவர் சற்றே வயதானவர். அவரது பெயர் திரிமகாஸி.

திரிமகாஸி மேற்கூறையை பார்த்தவாரு தனது தலையணையை எடுத்துக் கொண்டு எதற்கோ தயாராகிறார். அப்போது அங்கே மேற்கூறை வழியாக ஒரு தளம் இறங்கி வந்து ஒரு மேசையைப் போல தரைதள துளையின் மேலாக நின்று விடுகிறது. அதன் மேல் எக்கச்சக்கமான உணவுப்பண்டங்கள் கபளீகரம் செய்யப்பட்டு பத்து இருபது நாய்கள் ஒன்றாக சண்டையிட்டுக் குதறிய குப்பைத் தொட்டியைப் போல் கொடூரமாகக் காட்சியளிக்கிறது. ஆனால், அதையெல்லாம் எதையும் பொருட்படுத்தாமல், திரிமகாஸி அந்த தலையணையைப் போட்டு அதன் மேல் அமர்ந்து கொண்டு தனக்கு அருகே உள்ள உணவுகளை அருவருப்பில்லாமல் எடுத்து மென்று திண்ண ஆரம்பிக்கிறார். அவரது கையில் நிஞ்சா கத்தி ஒன்று எப்போதும் பளபளத்துக் கொண்டிருக்கும்.

அந்த இடம் அப்படித்தான். மேலுள்ள 47 தளங்களில் உள்ள சிறைவாசிகள் தின்றது போக மீதம்தான் அவர்களது 48ஆவது தளத்திற்கு வரும் என்று திரிமகாஸி கூறுகிறார். அப்படியென்றால், 48ற்குக் கீழுள்ள தளங்களில் உள்ள சிறைவாசிகளுக்கு அன்றைக்கு உணவு சரியான முறையில் கிடைக்காது என்பதை கோரெங் உணர்ந்து கொள்கிறான். கீழே எத்தனை லெவல் தளங்களிருக்கும் என்பது யாருக்கும் தெரியாது.

ஒருநாள் தூங்கிக் கண் விழிக்கையில், கோரெங் 48ஆவது தளத்திலிருந்து 171ஆவது தளத்திற்கு மாற்றப் பட்டிருந்தான். திரிமகாஸி அவனை அவனது படுக்கையில் உள்ள துணிகளைக் கிழித்து கயிறாக்கி கோரெங்கை படுக்கையுடன் இணைத்து கட்டிப் போட்டிருந்தார். 171ஆவது தளத்திலிருந்து மாற்றப்படும்வரை உண்ண உணவு எதுவும் கிடைக்காது எனவும், அதனால் அவனை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெட்டித் தின்னப் போவதாகவும் கூறி திரிமகாஸி அவனிடம் இதற்காகத் தன்னை மன்னித்து விடுமாறும் கூறுகிறார் அதே நிஞ்சா கத்தியுடன். இரண்டு நாட்கள் அவனை எதுவும் செய்யாமல் பட்னியுடன் கடந்த நிலையில் மூன்றாவது நாள் திரிமகாஸியை பசி வாட்டி எடுக்க கத்தியுடன் கோரெங்கை நெருங்குகிறார்.

திரிமகாஸியிடமிருந்தும் அந்த இடத்திலிருந்தும் கோரெங் தப்பித்தானா? அங்கே உள்ள உணவுப்பழக்கம் என்னவானது என்பதுதான் The Platform (2019) படத்தின் மீதிக் கதை.

இந்தப் படத்தின் கதையை ஒரு வரியில் சொல்வதானால், ’நம்ம பசி தீர்ந்ததுக்கப்புறம் நாம சாப்பிடற இட்லி இன்னொருத்தனோடது’ என்று கூறி விடலாம். ஆனால், அந்த வரிகளின் பின்னால் சொல்லப்பட்டிருக்க வேண்டிய மனிதர்களான, பசியோடிருப்பவனின் வலியும் வேதனையும் யாராலாவது உணரப்பட்டிருக்கிறதா?

இந்த உலகம் உருவானதிலிருந்து இன்றுவரை எல்லா உயிரினமும் சளைக்காமல் ஓடிக் கொண்டிருப்பதும், இயங்குவதும் தனது அன்றாடப் பசியைத் தீர்த்துக் கொள்வதற்காகத்தானே!. ஆனால், இதில் மனிதன் எனும் விலங்கு மட்டும் விதிவிலக்கு. அவன் மட்டும்தான் தனது பசி தீர்ந்த பிறகும் ருசிக்காக உண்ணுபவன். எறும்புகளுக்குக் கூட உணவை சேமித்து வைக்கும் பழக்கமுண்டு. ஆனால் அவை மழைக்காலங்களில், அந்த உணவை பகிர்ந்து உண்டு பசியாற்றிக் கொள்ளுவதற்காகவே அந்த சேமிப்புப் பழக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டன. ஆனால், மனிதன், அவன் மட்டும்தான் அடுத்தவேளை, அடுத்தநாள், அடுத்த தலைமுறை என சேர்த்து வைக்கும் பழக்கமுடைய சுயநல மிருகம். அவன் தனது பசியை அடக்கிக் கொள்வதை விட, தீர்த்துக் கொள்ள எடுக்கும் ஒவ்வொரு முன்னெடுப்பும், பல உயிர்களைப் பலி வாங்கிக் கொண்டேதான் இருக்கிறது.

1884இல் Mignonette என்றொரு கப்பல், கடலில் சென்று புயலில் மாட்டிக் கொண்டது. அங்கேயும் பசி நாட்கள் கரையக் கரைய அவர்களை வாட்டுகிறது. அப்போது அந்தக் கப்பலின் உதவி கேப்டன் ஒரு யோசனையைக் கூறுகிறான். சீட்டு குலுக்கிப் போட்டு எவர் பெயர் வருகிறதோ, அவரைக் கொன்று மற்றவர்கள் தின்று உயிர் வாழ்ந்து கொள்ளலாமென்று கூறுகிறான். சீட்டு குலுக்கி எடுத்ததில் யோசனையைக் கூறிய உதவி கேப்டனின் பெயரே வருகிறது. அவனைக் கொன்று தின்று உயிர் பிழைத்து கரை சேர்ந்தனர். பின்னர் அவர்கள் மீது வழக்கு தொடரப்பட்டது வேறு கதை.

ஆக மனிதன் மட்டுமே தனது பசிக்காக சக மனிதனை அடித்துக் கொன்று தின்பவன். அதற்கு இந்தச் சம்பவம் அதற்கு ஒரு உதாரணம்.

படத்தில் உள்ள சித்தரிக்கப்பட்ட சிறைவாசிகளும் நாமும் வேறு வேறு அல்ல. நாமும் அவர்களும் ஒன்றுதான். நமக்கும் அவர்களுக்கும் இம்மியளவு வித்தியாசமும் கிடையவே கிடையாது.

இதெல்லாம் ஒருவகை perception. இன்னொரு வகையில் பார்த்தால், அரசு ஒரு திட்டத்தை வகுக்கிறது. அது அவர்களிடமிருந்து, அந்தந்த துறைக்கு நிதியைப் பகிர்ந்தளிக்கிறது. ஆனால், அது அப்படியே நேரடியாகவா மக்களைச் சென்றடைகிறது? அப்படித்தான் சென்று சேர்ந்திருக்க வேண்டும். அதுதான் சரியான திட்டமிடலும் பகிர்ந்தளித்தலும் கூட. ஆனால், அது அப்படியே ஒவ்வொரு படிநிலையாகக் கடந்து மக்களை வந்து சேரும் பொழுது, ஒரு கிலோ அல்ல, ஒரு பீஸ் சுண்டல் கூடக் கிடைக்காது. நமக்கும் அரசுக்கும் நடுவில் நூத்துக்கணக்கில் அரசு எந்திரத்தில் இயங்குபவர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களில் நாம் நமக்காக தேர்ந்தெடுத்தவரும் அடக்கம். அவர்கள்தான் நம்மையும் அரசின் திட்டத்தையும் அண்ணாந்தே பார்க்க வைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள். கடைசிவரைக்கும் காலித் தட்டுதான் நம்மிடம் மிச்சமிருக்கும். அது நாம் உண்ட எச்சில் தட்டு அல்ல. எவனோ உண்ட எச்சில் தட்டு.

என்ன, இவன் என்னடா என்னென்னவோ உளறிக் கொண்டிருக்கிறானே என்று குழப்பமாக இருக்கிறதா? நான் சொல்வது ஒன்றும் புரியவில்லையா? இந்தப் படத்தைப் பாருங்கள், கண்டிப்பாக நான் உளறியது புரியும்.

நெட்ப்ளிக்ஸில் அவைலபிள்.

The Invisible Guardian (2017) - ஸ்பானிஷ்

The Invisible Guardian (2017) 

(Original Title) El guardián invisible (2017)

ஸ்பானிஷ்

Thriller

இதுவும் Twin Murders:The Silence of the White City (2019) படத்தைப் போல சீரியல் கில்லர் கதைதான். ஆனால் இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னரே வெளிவந்து விட்டது. நியாயமாய் நாம் முதலில் இதைப் பார்த்துவிட்டுத்தான் அதைப் பார்த்திருக்க வேண்டும். ஆனால் விதி, ரேண்டமாய் சுழற்றியடித்து இதை லேட்டாக பார்க்க வைத்துவிட்டது. ஆனால், அதைவிட நன்றாகவே எடுக்கப்பட்டு அன்ஃபார்ச்சுனேட்லி விமர்சகர்களால் காறித்துப்பப்பட்ட படம். என்னைப் பொறுத்தவரை ட்வின் மர்டரை விட இன்விசிபிள் கார்டியன் பெஸ்ட். இதுவும் El guardian invisible என்கிற நாவலின் தழுவல்தான்.

கதைப்படி இதிலும் ஒரு சீரியல் கில்லர், அவனது இரை பதின்ம வயதுப் பெண்கள். அவர்களை அழகாக தலைசீவி, முகத்தில் அழகாக மேக்கப் செய்து கழுத்தை கயிற்றால் இறுக்கிக் கொன்று, நிர்வாணமாக்கி (இதை ஒரு சைக்கோத்தனமாக என்பதை விட சீரியல் கில்லர்களின் டெம்ப்ளேட்டாக அவர்களின் சிலபஸில் சேர்த்துக் கொண்டுவிட்டார்கள் போலயே!) உடல்களில் ஆங்காங்கே மான், கரடி போன்ற மிருகங்களின் முடிகளைத் தூவி, அவளது பெண்ணுறுப்பின் மேலுள்ள முடிகளை சிரைத்து, அதன் மேல் ஒரு குக்கியை (Cookie) வைத்து, அந்த உடலை காட்டுக்குள் இருக்கும் ஒரு ஓடையின் கரையில் காட்சிப்படுத்தி விட்டு மாயமாய் மறைந்து விடுகிறான்.

இந்த வழக்கை விசாரிக்க வரும் போலிஸ் அதிகாரிதான் படத்தின் ஹீரோயின். பெயர் - அமைய்யா சலஸார் (Amaia Salazar). அவளது குடும்பம் மொத்தமும் பேக்கரி மற்றும் பேஸ்ட்ரி கடைகளின் பின்புலம் கொண்டது. அதுதான் அவர்களது குடும்பத் தொழில். அதில் இவள் மட்டும் தனது தாயாரால் வெறுக்கப்பட்டு குடும்பத்திலிருந்து ஒதுக்கப்பட்டு, தனது அத்தையிடம் வளர்ந்தவள். குடும்பத் தொழிலிருந்து ஒதுங்கி போலீஸான அவளது பின்கதை இதுதான். ஜேம்ஸ் என்றொரு அமெரிக்கக் கணவனுடன் நிம்மதியாக வாழ்ந்து வருகிறாள். ஆனால், இந்தத் தொடர் கொலைகள் ஆரம்பித்தபின் அவளது மொத்த நிம்மதியும் பறிபோகிறது.

அவள் அதிலிருந்து மீண்டாளா? அவளது குடும்பம் என்னவானது? யாரந்த கொலைகாரன்? ஏன் பதின்ம வயதுப் பெண்களை மட்டும் தேடித் தேடிக் கொல்லுகிறான் என்பதுதான் மீதிக் கதை.

முதலில் இந்தப் படத்தில் கண்டிப்பாக சொல்லியே ஆகவேண்டிய விசயம், இந்தப்படம் படமாக்கப்பட்ட Baztan எனப்படும் அந்த ஊர். வடக்கு ஸ்பெய்னில், Navarre எனப்படும் மாகாணத்தில் உள்ள, 58 கிமி பரப்பளவு கொண்ட, சின்ன முனிசிபாலிட்டி. ப்ப்பா கொள்ளை அழகு! எப்போதும் மூடிய பனிமூட்டங்களுடன், மழை பெய்துகொண்டு, அந்திசாயும் நேர மங்கிய சூரிய வெளிச்சத்திலேயேதான் இருக்கும். அப்படி ஒரு ஊரை படங்களில் இப்போதுதான் பார்க்கிறேன். படத்தின் ஆரம்பக் காட்சிகளில் அந்த மரங்களினூடே சலசலக்கும் அந்த ஏரியைப் பார்க்கும்போதே நாம் படத்தின் சீனரிகளுக்குள் ஒன்றிவிடுவோம் என்பது உறுதி.

இந்தப் படத்தைப் பார்த்து முடித்தபிறகு ஒரு கோ-இன்ஸிடென்ஸ். பேஸ்புக்கில் நண்பர் ஒருவர் இந்தப் படத்தின் போஸ்ட்டரை பகிர்ந்திருந்தார். அதன் கூடவே இன்னொரு போஸ்ட்டரும். அது இந்தப் படத்தின் சீக்குவலாம். (அடேய் எக்ஸ்ட்ராக்ஸன்...) அது The Legacy of Bones (2019)

Twin Murders The Silence of the White City (2019) - ஸ்பானிஷ்

Twin Murders The Silence of the White City (2019)

(Original Title) El silencio de la ciudad blanca (2019)

 

ஸ்பானிஷ்

Action / Adventure / Crime

ஆரம்பத்திலேயே சொல்லி விடுகிறேன். அட்டகாசமான மேக்கிங்கில் உருவான டொம்மைப்படம். பொ அல்ல டொ. எல்லாம் எக்ஸ்ட்ராக்சன் பார்த்ததனால் வந்த வினை.

கதைப்படி ஸ்பெய்னில் ஒரு சீரியல் கில்லர். ஒத்த வயதுள்ள இருவரைக் கடத்தி அவர்களது வாயில், எரிவாயுப் புகையையும் தேனீக்களையும் செலுத்திக் கொன்றபின் அவர்களை நிர்வாணமாக்கி, ஜெமினி பொம்மை போல ஜோடியாக அருகருகே படுக்க வைத்து, ஒருவர் கை மற்றொருவரை நோக்கி நீட்டியவாரு அமைத்து, பொது இடத்தில் யாரும் பார்க்காத சமயமாய்ப் பார்த்து காட்சிக்கு வைத்துவிட்டு, மாயமாய் மறைந்து விடுகிறான்.

காவல்துறைக்கு ஒரு துப்பும் கிடைக்காமல், என்னடா இது பெரிய தலைவலியாக இருக்கிறதென்று தலையிலடித்துக் கொண்டு தேடுகிறது. அதில் முக்கியமான இரு அதிகாரிகள் கிராக்கன் (Kraken) மற்றும் அவனது மேலதிகாரி அல்பா (Alba). (இந்தக் கதாபாத்திரத்தில் நடித்திருக்கும் ஸ்பெய்ன் நடிகை Belén Rueda இல்லாத படமே இல்லை எனலாம் போல. சென்ற வாரம் நான் கண்ட நான்கைந்து படங்களில் அவர் முக்கியக் கதாபாத்திரங்களில் நடித்திருக்கிறார். Julia's Eyes ஹீரோயினி என்றால் புரிந்திருக்கும்)

இரட்டைக் கொலைகளைப் பற்றிய எதாவது ஒரு கோணத்தில் இருவரும் யோசித்து, எதாவது ஒரு க்ளூவைக் கண்டுபிடித்து அதன் பின்னால் செல்ல அது இன்னொரு க்ளூவிற்கு வழிகாட்டிக் கொண்டிருக்கும். (கிட்டத்தட்ட The Davinci Code (2006) படம் போல. ஆனால், அது எதுவுமே சுவாரஸ்யத்தைத் தரவில்லை. மாறாக கொட்டாவியைத்தான் வரவழைத்தது.) அல்லது மற்றொரு ஜோடிப் பிணங்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும்.

ஆனால், வில்லனும் லேசுப்பட்ட ஆளில்லை. ஒவ்வொரு முறை கிராக்கன் எதாவது துப்பை நோக்கி அலைந்து கொண்டிருக்கையில், அவனைப் படமெடுத்து, அதை ப்ரிண்ட் போட்டு மொய்க் கவரில் வைத்து, அவனுக்கு முன்னால் சென்று, அவன் கண்ணில் படுமாரு அந்தக் கவரை வைத்துவிட்டு மாயமாய் மறைந்து விடுவான். ஹீரோவிற்கு ஒரு ஸ்டெப் முன்னால் இருக்கிறாராம் அந்த வில்லன். என்ன ஒரு புத்திசாலித்தனம்.

சைக்கோ சீரியல் கில்லர் கதையை படமாக எடுப்பது என்றான பின் லாஜிக்கில் கொஞ்சமாவது மூளையைச் செலவளித்திருக்க வேண்டாமா?

இதில் உள்ள ஒவ்வாமையே அதுதான். சீரியல் கில்லர்கள், சைக்கோத்தனமாக மனிதர்களை வேட்டையாடுவார்கள். அடுத்து அவர்கள் ஸ்காட்லாண்ட் யார்டு போலிஸை விட அதிபுத்திசாலியாக இருப்பார்கள். என்ன மடத்தனமான லாஜிக் இது?

தனது இரையைத் தேடும்போதும், தேர்ந்தெடுக்கும்போதும் அவர்களுக்குள் சில பேட்டர்ன்கள் இருக்கும். அவ்வளவே. அதில் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு மாதிரியான MO (Modus Operandi). ஆனால், அதிமுக்கியமாக அவர்களின் தேவை - ஒரு கொலை. அந்தக் கொலையை நிகழ்த்த அவர்கள் எப்பாடுபட்டாவது ஒரு இரையைத் தேட வேண்டும். அதில் வேகம் மட்டும்தான் இருக்கும். விவேகம் இருக்கவே இருக்காது. ஒரு மிருகம் தனது இரையை வேட்டையாடுவதைப் போல. சுருக்கமாக ஒரு பாம்பு எலியைத் துரத்தியோ காத்திருந்தோ பிடிப்பது போலத்தான் இருக்கும். அவர்களுக்கு, தான் பிடிபடப் போவதென்பது இரண்டாம் பட்சம்தான். போலீஸைப் பற்றியெல்லாம் கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். அல்லது வேலைமெனக்கெட்டு போலீஸையெல்லாம் சுத்தலில் விட்டுக் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். சிம்பிளாக ஒரு கொலை. அதற்குமேல் டிஸ்போசல் அல்லது தேவைப்பட்டால் அதை பொதுவில் காட்சிப்படுத்துதல். அத்தோடு அவர்களது வேலை முடிந்துவிடும் என்பதே ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடிய சாத்தியக் கூறுகள்.  

அந்த ‘தேவைப்பட்டால்’ என்பது எவ்வாறு இருக்குமென்றால்,

இப்படி ஒரு கொலைகாரன் உங்களிடையே இருக்கிறேன். இந்தக் கொடூரக் கொலையைச் செய்தது நான்தான். நான் என்பது இதே மாதிரியான கொலைகளை, அதாவது (உதாரணத்திற்கு) தலையை வெட்டி பொது இடத்தில் சிலுவையில் அறைந்து வைத்த கொலைகளெல்லாம் என்னுடைய கைங்கர்யம்தான் என்பது போலத்தான் இருக்கும். மாறாக அவன் தன்னை வேறு எந்த வகையிலும் பிரஸ்தாபித்துக் கொள்ளவோ, வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவோ வாய்ப்பேயில்லை. இதில் எங்கிருந்து போலீஸ் ஸ்டேசனில் நுழைந்து, அவர்கள் தேடுதல் வேட்டையில் இருக்கும்போது அவர்களைப் பின் தொடர்ந்து வந்து சாட்சிகளைக் குழப்பி, பாருடா, இதையும் நான்தான் செஞ்சேன். முடிஞ்சா என்னைக் கண்டுபுடி என்றெல்லாம் சவடால் விட்டு தன்னை அறிவித்துக் கொண்டிருக்க மாட்டான்.

இதெல்லாம்தான் இந்தப் படத்திலிருந்த பிரச்சினைகள். தன்னை அறிவித்துக் கொண்ட ஒரு சீரியல் கில்லரும் இருக்கிறான். அவன் பெயர் ’ஸோடியாக்’. ஆனால் அவன் தன்னை வெளிக்காட்டிக் கொள்ள செய்த தந்திரம் வேறு மாதிரியானது. அவன் போலீஸாரின் முன்னே சென்று மறைந்திருந்து சாட்சிகளையெல்லாம் குழப்பியிருக்கவில்லை. வெறுமனே, சில சங்கேத வார்த்தைகளைக் கொண்டுள்ள கடிதங்களை, செய்தித்தாள் அலுவலகத்திற்கு அனுப்பிக் கொண்டிருந்தான். அதிகபட்சம் அவ்வளவுதான் அவனால் செய்திருக்க முடியும். அதைத்தான் அவனும் செய்திருந்தான். ’ஸோடியாக்’ நிஜ சம்பவம் என்பதால்தான் அதை இங்கே உதாரணமாகக் கூறியிருக்கிறேன். மற்றபடி லாஜிக்குகள் சினிமாவிற்கும் தேவை. படம் பார்ப்பவன், தனி ஒரு மனிதனின் எபிலிட்டி வரம்பை நிச்சயமாக தனது அறிவோடு பொருத்திப் பார்ப்பானல்லவா? அவனால் இன்னதெல்லாம் ஆகும். இன்னதெல்லாம் நடைமுறையில் ஆகாது. அது சாத்தியமேயில்லையென்று. அப்படிப்பட்ட சாத்தியங்களையெல்லாம் சுத்தமாக மறந்துவிட்டு எடுத்த கதைதான் இந்தப் படம்

இதனை, இரவு தூக்கம் வரவில்லையென்றால் பார்க்கலாம் என்றெல்லாம் பரிந்துரைப்பது என்னவகையில் சேர்த்தி? நெட்பிளிக்ஸில் உள்ளது.

இந்தப்படத்தைப் பற்றியும் கூகுளில் குடாய்ந்ததில் இது ஒரு நாவலின் அடாப்டேசன் என்பதை அறிந்து கொண்டேன். சொல்லி வைத்தாற்போல அதுவும் இன்னொரு படத்திற்கு என்னை இட்டுச் சென்றது. அது... The Invisible Guardian (2017)

Extraction (2020)

Extraction (2020)

Action

ஆக்சுவலாக இந்தப் படத்திற்கு நான் மீமிதான் போட்டிருக்க வேண்டும். அதெல்லாம் விட்டுட்டு என் கெரகம் இந்த ப்லாக்ல வந்து மாட்டிகிட்டேன். காரணம் இந்தப் பதிவைப் படித்து முடிக்கும் போது உங்களுக்கே புரிந்திருக்கும். சரி விசயத்துக்கு வருவோம்.

கதைப்படி ஆஸ்திரேலியாவிலிருக்கும் எக்ஸ் ஆர்மி மேன் தற்போதைய கூலிப்படை ஆசாமி டெய்லரிடம் (துணி தெக்கிற டெய்லரில்லிங்க. துணிய கிழிக்கிற டெய்லர் - Tylar Rake) டாக்காவில் சிறையிலிருக்கும் ஒரு மாஃபியா டானின் கடத்தப்பட்ட மகனை காப்பாற்றி வரும் வேலையை ஒப்படைக்கிறார்கள். அதற்கென ஒரு ஏஜென்ஸி இருக்கிறது. அவர்கள்தான் இடைத்தரகர்களாக இருந்து இந்தப் பணிக்கு ஆட்களை தேர்வு செய்பவர்கள்.

இந்த ஏஜென்ஸி மேட்டரெல்லாம் நான் அவதானித்தது. வேறு வகையிலும் இருந்திருக்கலாம். தெரிந்தவர்கள் தெரியப்படுத்தவும். ஏனென்றால், நெட்ப்ளிக்ஸில் தமிழ் டப்பிங் குவாலிட்டி அந்த லட்சணத்தில்தான் இருந்தது. நானும், மாமன் மகள் படத்தில் வரும் கவுண்டமணி போல ரெண்டு காதுகளிலும் எதாவது பிரச்சினையோ, நமக்குத்தான் காது சரியாக கேட்க மாட்டேன் என்கிறதோவென காதைக் குடாய்ந்து குடாய்ந்து தூர்வாரிவிட்டு வசனத்தை கவனிக்க முயற்சித்தேன். பொதுவாக 12இல் வைத்தாலே பா.....ல் என்று ஊரைக் கூட்டும் எனது ஸ்பீக்கர்கள் நாற்பத்தைந்தைத் தாண்டியும் ஒரு வசனத்தையும் புரிந்து கொள்ள முடியாத ஆடியோ குவாலிட்டியில்தான் அந்தப் படம் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. வேறு எவருக்கும் இதே போல் இருந்ததா என்பதை தெரியப்படுத்தவும் - நெட்ப்ளிக்ஸிற்கு.

அந்தச் சிறுவனைக் காப்பாற்ற ஒன் மேன் ஆர்மியாக கிளம்புகிறார் டெய்லர். சிறுவனைக் காப்பாற்ரும் அந்தக் காட்சியிலிருந்து சுட ஆரம்பிக்கிறார். அங்கிருந்து படம் முடியும்வரை சுட்டுக் கொண்டே இருக்கிறார். அல்லது யாராவது இவரை சுட்டுக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். ரோட்டில் யாராவது பர்ஸை அடித்துவிட்டால் அங்கிருக்கும் ஒரு கூட்டம் ஒன்று கூடி அவனைப் பிடித்து குமுறிக் கொண்டிருக்குமல்லவா! அதுபோல இந்தப் படத்தில் அந்த வழியாக ஃப்ரேமில் வரும் அத்தனை பேரும் துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள். அதுவும் ரகம் ரகமாய் பலப்பல வெரைட்டியான துப்பாக்கிகளில். டிசைன் டிசைனாய் கார்கள் - அதில் சேஸிங்குகள். இதில் ஸ்கூல் சிறுவர்கள் வேறு கைகளில் துப்பாக்கியுடன் திரிகிறார்கள். ச்சே ச்சே ச்சே ச்சே இந்த ஊர்ல தீபாராதன காட்டுறவன் மொதக்கொண்டு தீவிரவாதியால்ல ஆக்கி வச்சிருக்கானுக. படத்தில் யாராவது வசனம் பேசினால் வெறும் வாயை மெல்லும் என் ஸ்பீக்கர்கள் அவர்கள் சுட ஆரம்பித்தாலோ பின்னணி இசை ஒலிக்கும் நேரங்களிலோ அதே பா.....ல் எனத் திறந்து சவுண்டு ஊரைக் கூட்டும். 45இல் அல்லவா வைத்திருக்கிறேன்.

படம் முடிந்தபிறகு தம்மடிக்க சிகரெட்டைத் தேடி எனது சட்டை மேல் பாக்கெட்டில் கையை விட்டால் மொத்தமும் துப்பாக்கி புல்லட்டுகள். எடுத்து குப்பைத் தொட்டியில் போட்டு விட்டுத்தான் தம்மே அடித்தேன். நல்லவேளையாக என் சட்டையில் துப்பாக்கி குண்டுகள் எதுவும் துளைக்கவில்லை. இதற்கு முன் பில்லா 2 -வில்தான் இப்படி நடந்தது. அதன்பிறகு படம் பார்ப்பவர்கள் சட்டையில் பொத்தல் விழுமளவுக்கு புல்லட்டுகளை உபயோகித்தது இந்தப் படமாய்த்தானிருக்கும். அடேய்களா, அப்டி எவ்ளோ நேரந்தாண்டா சுட்டுகிட்டே இருப்பீங்க? கொஞ்ச நேரமாச்சும் கேப் விட்டு சுடுங்களேண்டா என்று கதற வைத்த ஆக்சன் படம்தான் எக்ஸ்ட்ராக்சன்.

நம்ம தோர் க்றிஷ் ஹெம்ஸ்வொர்த்துதான் இதில் அந்த ஒன் மேன் ஆர்மி டெய்லர் ரேக். அவர் போக அவரது ஏஜெண்ட் நிக் (Nik) ஆக நடித்திருக்கும் Golshiteh Farahani-யை Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales (2017), Exodus: Gods and Kings (2014) போன்ற சிலபல படங்களில் பார்த்திருக்கிறேன். அவர் போக Pankaj Tripathi மற்றும் David Harbour போன்ற தெரிந்த முகங்களிருந்தாலும், நேய்சா என்றொரு கேரக்ட்டரில் நடித்த Neha Mahajan-ஐ நான் சாயம் பூசிய வீடு (2015) என்றொரு படத்தில் பார்த்திருக்கிறேன். நெட்பிளிக்ஸில் அகஸ்மாத்தாக எதையோ தேடப்போக அந்தப் படத்தைப் பார்த்தேன். நல்ல்ல்ல படம் அது! நோட் திஸ் பாய்ண்ட் யுவரானர்.

படத்தின் ஸ்கிரீன்ப்ளே Joe Russo என்கிற பெயரைப் பார்த்ததும் அட என்று கூகுளில் தேடினால், CIUDAD என்கிற வார்த்தை கிடைத்தது. அந்த வார்த்தையைப் பின்தொடர, அது ஒரு காமிக்ஸில் போய் நின்றது. அந்தக் காமிக்ஸிற்கான கதையை எழுதியது Anthony & Joe Russo and Ande Parks என்றிருந்தது. அட நம்ம மார்வெல் யுனிவர்ஸின் கேப்டன் அமெரிக்கா - விண்டர் சோல்ஜர் முதல் அவெஞ்சர்ஸ் எண்ட்கேம் வரையிலான படங்களின் இயக்குநர்களாச்சே என்று அந்த காமிக்ஸை தேடிப் படித்தேன். அந்த CIUDAD காமிக்ஸ்தான் Extraction படமாக எடுக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன்.

CIUDAD என்றால் என்னவெனத் தேடினால் அதற்கு City என்று அர்த்தம் வந்தது. கூகுளில்தான். அது ஒரு ஸ்பானிஷ் வார்த்தை எனவும் தெரிந்து கொண்டேன். மேற்கொண்ட சில தேடல்களுக்குப் பின் அந்தப் பெயரில் ஒரு ஸ்பானிஷ் படம் இருப்பதை அறிந்து கொள்ள அந்தப்படத்தை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். அது... TwinMurders The Silence of the White City (2019)

Muse (2017) - ஸ்பானிஷ்

Muse (2017)

ஸ்பானிஷ்

Horror / Thriller

இதுவும் ஸ்பெயின் இயக்குநர் ஜாமி பாலக்வெரோ-வின் (Jaume Balagueró) படம்தான். பாலகுரு யாரா? யூட்யூப் Plip Plip சேனல்ல சர்வ் சகாவோட வருவாரே அவர்னு நெனச்சிங்களா? இவரு SleepTight, Fragile, Rec Sequel படங்களோட இயக்குநருங்க.

Muse ட்ரெய்லரின் இவரை Genre Master என்ற பில்டப்புடன் ஒரு பட்டம் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால், இந்தப்படம் அவ்வளவாக ஓடவில்லை போலும். விமர்சகர்கள் தாறுமாறாக விமர்சித்து திட்டித் தீர்த்திருக்கிறார்கள். நானும் ஒருவகையில் பயந்துகொண்டேதான் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். முடிவில் அந்த பயம் போய்விட்டது. படம் உண்மையில் அருமையாகவே இருந்தது.

கதைப்படி, டப்ளினில் உள்ள ஒரு யுனிவர்சிட்டியில் ப்ரொபெசராக உள்ள சாம்யூல் சாலமனுக்கு (Samuel Solomon) அவரிடம் படிக்கும் மாணவி பீட்ரிஸ் (Beatriz) உடன் பதிமூன்று மாதங்களாக நெருங்கிய நட்பு உண்டு. ஆனால், யுனிவர்சிட்டியைப் பொறுத்தவரை இது ஒருவருக்கும் தெரியாது. ஒருநாள் அவரோடு படுக்கையில் இருந்த பிறகு, தன்னை காதலிக்கச் சொல்லி கோரிக்கை வைக்கிறாள். அவள் அவ்வளவு அன்போடு கேட்ட பிறகு மறுக்க முடியாத சாலமன், அவளைக் காதலிப்பதாக சத்தியம் செய்கிறார். சந்தோசமாக குளியலறைக்குச் செல்கிறாள். அந்த சமயத்தில் தன்னுடைய Pet பூனைக்கு கொடுக்க வேண்டிய உணவு தீர்ந்து விட்டதால், வெளியில் சென்று வருவதாக அவளிடம் கூறுகிறார். அவளிடமிருந்து பதிலெதுவும் வராததால் குளியலறைக்கும் சென்று பார்க்கிறார். அவள் தன் கை மணிக்கட்டை அறுத்துக் கொண்டு பாத்டப்பில் ரத்த வெள்ளத்தில் நிர்வாணமாகக் கிடக்கிறாள். பதறிப் போன சாலமன், அவளை வெளியே கொண்டுவந்து காப்பாற்ற எவ்வளவோ முயற்சிக்கிறார். ம்ஹும், அவள் பாத்டப்பிலேயே இறந்து போயிருந்தாள்.

அதன்பிறகு தன்னை முற்றிலும் மறந்து போன சாலமன், தடியும் குடியுமாக சோகமாகவே திரிகிறார். பயப்பட வேண்டாம். அதன்பிறகு One year later என்று ஆரம்பித்து டைரக்ட்டாக கதைக்குள் சென்றுவிடுகிறது. யுனிவர்சிட்டிக்குக் கூட ஒரு வருடமாக சாலமன் செல்வதில்லை. வீட்டிலேயே அடைந்து கிடக்கிறார். வெளியில் சென்றால், அது சரக்கு வாங்குவதற்காகவும் உணவிற்காகவும் மட்டுமே.

பீட்ரிஸ் இறந்து போன பிற்பாடு சோகத்திருந்த சாலமனுக்கு ஒரு கனவு வருகிறது. ஒரே கனவுதான். அடிக்கடி வருகிறது. பின்பு தினசரி அந்தக் கனவு வருவது வாடிக்கையாகிப் போகின்றது.

அந்தக் கனவில், ஒரு பெண், சிலர் அவளை அவளது பிரம்மாண்டமான வீட்டிலேயே வைத்து துரத்துகிறார்கள். தப்பித்து ஓடுகிறாள். அவர்களிடம் மாட்டிக் கொள்கிறாள். எதோ சடங்கு போல செய்து அவளது கழுத்தை அறுத்து அவளைக் கொன்று பலி கொடுக்கிறார்கள்.

மேற்சொன்ன கனவுடன் அந்த வீட்டைப் பற்றிய சில டீட்டெய்ல்களும் கனவில் படம் போல வருகிறது. ரெகுலராக வந்து கொண்டிருப்பதால் ஆரம்பத்தில் பயமுறுத்திய கனவு, போகப் போக மனப்பாடமாகி விடுகிறது. இதை அப்படியே தனது தோழியும், உடன் பணிபுரியும் புரெபெசருமான சூசனிடம் அச்சுப் பிசகாமல் ஒப்பிக்கிறார்.

ஒருநாள், சூசன் அவருக்கு போன் செய்து உடனடியாக டிவி நியூஸைப் பார்க்கச் சொல்கிறாள். அதில் கனவில் வந்த, அந்த அதே அவள், அந்த அதே வீட்டில் கொல்லப்பட்டிருக்கிறாள் என்பதை அறிந்து கொள்கிறார்.

ஓகே இது சாதாரணமாக Premonition அல்லது Déjá Vu என்று சொல்லிவிடலாம். ஆனால், அதற்கு மேல் ஒரு சம்பவம் நடக்கிறது. அதாவது இதே கனவு இன்னொருவருக்கும் வருகிறது. வந்து கொண்டிருக்கிறது. அவள் பெயர் Rachel. அவள் ஒரு பார் டான்சர். அவளும் இதே கனவால், அவதிப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறாள். இருவரும் அந்தக் கனவை ஏன் தங்களுக்கு வருகிறது என்று துப்பு துலக்க, கிணறு வெட்ட பூதம் கிளம்புகிறது.

இவ்வளவு செமையான திருப்பங்களுடன் கூடிய படம், கொடூரமாக விமர்சிக்கப் பட்டிருப்பதுதான் சோகமான விசயம். So sad.

படத்தின் டைட்டில் கார்டு கிராபிக்ஸ் அட்டகாசம். மிஸ் / ஸ்கிப் செய்ய வேண்டாம்.

மீண்டும் சந்திப்போம்!